bannernieuwsbrief
Beste [subscriber:firstname | default:abonnee],

We leven in een tijd die wordt beheerst door het Corona virus, maatregelen volgen elkaar snel op. Dit geeft een zorgelijk neveneffect waar ik in deze nieuwsbrief graag aandacht voor wil vragen.

Voor iedereen, blijf gezond en denk aan elkaar.

Hartelijke Groet,
Randy Knol
Voorzitter

Corona, en een vergeten kwetsbare groep

Door Randy A. Knol, voorzitter stichting Ximena’s Vlinder

Terwijl het schrikbarende aantal Coronabesmettingen ons dagelijks wordt voorgeschoteld en de maatregelen elkaar opvolgen lijkt één groep vergeten te worden, de kwetsbare jongeren. Met het sluiten van scholen, horeca, (sport)verenigingen en een dringend verzoek tot contactbeperking ligt hier vereenzaming op de loer.

Een grote groep jongeren en jong volwassenen krijgt steeds meer tijd om te piekeren, deze groep vervalt in een ongewenste situatie. De contacten op school, verenigingen en uitgaansgelegenheden vallen één voor één weg en daarmee ook de tijdige signalering van hen die wegzakken. Er ontstaat een grote kans dat jongeren met suïcidale emoties verder wegzakken met alle gevolgen van dien.

Maar ook steeds meer begeleidingen en therapieën, vallen weg, het virus isoleert niet alleen, maar staakt ook behandelingen waardoor de vaak noodzakelijke behandeling niet wordt doorgepakt. Meerdere GGZ instellingen hebben hun activiteiten opgeschort, Corona besmetting is overal een risico. Maar opschorten van behandeling betekent achteruitgang, de berichtgeving over de crisis wekt angst op. Dit wordt voor de jongeren een smeulend vuur dat wordt opgestookt tot een uitslaande brand, stilstand is achteruitgang, wat helaas in de geestelijke gezondheidszorg een keiharde waarheid is.

Er zijn bijna drie miljoen jongeren in de leeftijdsgroep van 12 tot 25 jaar. In mei 2019 liet het RIVM weten dat 8% van deze groep psychisch ongezond is, dit zijn 240.000 jongeren waarbij het overgrote deel, 6,7 procent van de totale groep, kampt met depressieve gevoelens, dit zijn 210.000 jongeren. Helaas liggen depressie en suïcidale emoties in elkaars verlengde hetgeen in de huidige situatie ook aanleiding moet zijn aandacht aan deze groep te besteden. Dit zijn cijfers van voor de Coronacrisis, de stress onder jongeren zal stijgen en met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stijgen deze cijfers mee. Immers, veel jongeren zullen zich zorgen gaan maken over hun toekomst: kan ik examen doen, ga ik over, maar ook zorgen om ouders en grootouders. Jongeren bekijken het vanuit een ander perspectief dan volwassenen.

Het lijkt dat jongeren een vergeten groep zijn in het hele Corona verhaal. Het overlijdensrisico bij besmetting is miniem, waarschijnlijk zullen zij bij besmetting slechts milde klachten hebben maar de psychologische gevolgen zullen des te groter zijn. Studenten die op een nul uren contract een extraatje verdienen zien hun inkomen verdwijnen, maar ook is er de angst om na de Corona crisis geen baantje te hebben omdat de werkgever het financieel niet kon overleven. Hoe moet ik mijn kamerhuur straks betalen zijn vragen die je nu al ziet komen bij deze jongeren. Maar ook de onzekerheid voor de toekomst, komen we in een recessie? Kan ik straks nog een baan vinden? Verliezen mijn ouders hun baan en kunnen ze mijn studie niet langer bekostigen? De toekomst vult zich voor hen met steeds meer onzekerheden.

Wat als er nog meer maatregelen komen, hoe stellen we de jongeren gerust, hoe houden we ze in de gaten. Kunnen wij de jongeren “beschermen” in deze tijden, hoe nemen we de onzekerheid die bij hen leeft weg. Ook de ouders zitten met zorgen, hoeveel jongeren denken dat ze hun ouders niet moeten “lastig vallen”. Wat is het effect van ouders die thuis werken waardoor irritaties binnen deze relaties kunnen ontstaan, door 24 uur op elkaars lip te zitten.

Deze psychologische gevolgen van de crisis zijn groot maar blijven helaas te veel onderbelicht. Ook hier moet aandacht voor zijn, ook hier moet iets aan gedaan worden.
Het is dan ook jammer dat de gezichten die je op het nieuws zien allemaal van virologen, epidemiologen en andere medici zijn, graag zou ik hier psychiaters en psychologen bij zien. Waarom komen er geen adviezen hoe psychisch gezond te blijven, om ook op elkaars psychische welzijn te letten. Stuur eens een NL-Alert met de boodschap “Hou afstand, maar wees er voor elkaar”. Klap eens met zijn allen voor de jongeren, geef de boodschap dat we er voor elkaar zijn. De toekomst is voor iedereen onzeker maar één ding staat onomstotelijk vast, de jongeren zijn onze toekomst, dus wees er voor hen!
Bedankt voor het lezen. Zie je binnenkort!

Het MailPoet-team