Verbiedt Zelfmoord

Onderstaand een column van René Diekstra over het afgrijselijke woord “zelfmoord”. Als stichting, en als nabestaanden, vinden wij het gebruik van dit woord grievend. Na het lezen van deze column zal ieder weldenkend mens het met ons eens zijn dat dit een belediging is naar elk slachtoffer van zelfdoding.

Samen stoppen we dit

Wij vragen iedereen die dit woord in de media leest of hoort ons middels onderstaand formulier hiervan op de hoogte te brengen, wij zullen dan een mail naar de betreffende journalist, uitzending, krant, tijdschrift et. sturen. Ook zullen wij op de site een zwartboek aanleggen van alle keren dat dit woord is gebruikt. LATEN WE GEZAMENLIJK DIT VRESELIJKE WOORD UIT DE NEDERLANDSE TAAL BANNEN!

Bestraf dat woord

Door: René Diekstra

Als ik ergens heel boos op kan worden, dan is het op media die dat meest vreselijke van alle woorden in ons taalgebruik maar blijven gebruiken: zelfmoord. Zoals vrijdag voor de zoveelste keer het NOS-journaal, deze keer herhaaldelijk in een reportage over personeelsleden van het bedrijf France-Telecom die zelf een eind aan hun leven hebben gemaakt.

Hoe slecht de journaalredactie haar werk in deze doet, bewijst het feit dat ze niet eens heeft opgemerkt dat de Fransen in hun berichtgeving nooit het equivalent in hun taal van ons woord zelfmoord gebruiken: ’meurtre de soi-même’. Zij spreken steevast van suïcide, zelfdoding kortom.

Degene die meent dat het nauwelijks verschil maakt of je nu zelfmoord of zelfdoding gebruikt, moet eens te raden gaan bij nabestaanden. En doet er ook goed aan zich af te vragen waarom behalve in Frankrijk ook in Groot-Britannië en andere Angelsaksische landen woorden voor de zelfgekozen dood waarin ’moord’ voorkomt volstrekt uit den boze zijn. Zo is de aanduiding ’self-murder’ daar in de loop van de 19e eeuw volledig verdwenen en zal geen weldenkend mens het meer gebruiken.

Waarom zelfmoord zo’n vreselijk woord is? In een gesprek met een havoklas over depressie en zelfdoding kwam die vraag ook aan de orde. Dat gesprek begon op de volgende veelzeggende manier. „Als je iemand doodmaakt, opzettelijk, die wil leven, dan is dat moord, toch?” „Dat is moord ja” „Maar als je iemand doodmaakt die niet meer wil leven en die dat aan je gevraagd heeft, dan is het geen moord, toch?” ,,Ik zou dat geen moord noemen, eerder dood op verzoek of zoiets.” ,,Maar als je jezelf dood maakt, opzettelijk, omdat je niet meer wilt leven, dan noemen ze dat opeens wel weer moord. Zelfmoord. Dat is toch raar, dat klopt dan toch niet.” „Dat klopt inderdaad niet.” ,,Maar waarom noemen ze het dan toch zo?”

Ik heb uitgelegd dat met het woord zelfmoord iemand die uit wanhoop, ontreddering, psychische of lichamelijke problemen, levensmoeheid of een combinatie daarvan voor de dood kiest, als moordenaar het hiernamaals wordt ingestuurd. En dat dit ook ruim vijftien eeuwen lang de bedoeling is geweest, vanaf het moment dat de kerkvader Augustinus omstreeks 420 verkondigde ’wie zichzelf doodt, is een moordenaar’. Overigens, er zijn nog stromingen die aan die criminalisering van zelfdoding vasthouden. In de Catechismus van Katholiek Nederland wordt steeds gesproken van zelfmoord en wordt het nog altijd als een doodzonde en vorm van moord gekwalificeerd (zie RKdocumenten.nl).

Dat veel media, zoals het NOS-journaal, en veel journalisten aan zulke opvattingen hand-en-spandiensten leveren door ook hardnekkig op de term zelfmoord te blijven hameren, kwalificeer ik als verwerpelijk en verwijtbaar. En dat is niet omdat ik niet uitsluit zelf ooit voor zelfdoding te zullen kiezen en niet als moordenaar wil worden bijgezet. Het is wel omdat ik het onaanvaardbaar vind dat anno 2019 zelfdoding nog altijd in woord en geschrift wordt gecriminaliseerd en nabestaanden onnodig diep gekwetst worden. Dát moet maar eens strafbaar worden gesteld.

In actie tegen het woord zelfmoord

Komt u het woord “zelfmoord” in de media tegen, vul dan onderstaand formulier in. Stichting Ximena’s Vlinder publiceert al deze meldingen op de website. Ook zullen wij elke keer dat het woord gebruikt wordt een mail naar de betrokken media versturen.

    Mijn reactie mag op de site worden gepubliceer.Mijn reactie mag anoniem op de site worden gepubliceerd.Ik heb liever niet dat mijn reactie wordt gepubliceerd.